مدیریت موجودی نقش حیاتی در موفقیت هر کسب و کار ایفا میکند. در میان روشهای مختلف استفاده شده برای ارزیابی موجودی، FIFO (اولین ورودی، اولین خروجی) و LIFO (آخرین خروجی، اولین ورودی) دو رویکرد متفاوت هستند. این روشها تعیین میکنند که چگونه هزینه موجودی کالای تخصیص داده شده ، میتواند تأثیرات قابل توجهی بر صورتهای مالی، مسئولیتهای مالیاتی و تصمیمگیریهای کسب و کار داشته باشند. در این مقاله، به بررسی تفاوتها بین FIFO و LIFO، مزیتها و معایب هرکدام و تأثیر آنها بر کسب و کارها میپردازیم.
مفهوم FIFO
FIFO یک روش ارزیابی موجودی است که فرض میکند اولین محصولات خریداری شده یا تولید شده، اولین محصولاتی هستند که به فروش میرسند یا استفاده میشوند. به عبارت دیگر، در روش FIFO، برای محاسبه هزینه کالاهای فروخته شده یا موجودی پایانی، از قدیمیترین هزینههای موجودی استفاده میشود. این رویکرد با ترتیب منطقی سازگار است که کالاها به همان ترتیبی که دریافت شدهاند، خارج میشوند.
برای توضیح عملکرد FIFO، مثالی را در نظر بگیرید. تصور کنید یک فروشگاه خردهفروشی وجود دارد که کفشها را به فروش میرساند. در ژانویه، فروشگاه 100 جفت کفش را با قیمت 50 دلار برای هر جفت خریداری میکند. در فوریه، 200 جفت دیگر را با قیمت 55 دلار برای هر جفت خریداری میکند. وقتی فروشگاه 150 جفت کفش را در مارس به فروش میرساند، FIFO هزینه کالاهای فروخته شده را بر اساس قدیمیترین موجودی تخصیص میدهد، به این معنی که 100 جفت با قیمت 50 دلار و 50 جفت با قیمت 55 دلار محاسبه میشود. این باعث میشود که هزینه کالاهای فروخته شده 7750 دلار باشد ((100 * 50) + (50 * 55)). 50 جفت باقی مانده با قیمت 55 دلار در موجودی پایان دوره ارزیابی میشود.
مزایای FIFO
FIFO چندین مزیت را برای کسب و کارها ارائه میدهد:
- ارزیابی واقعی موجودی: FIFO فرض میکند که محصولاتی که به فروش میرسند یا استفاده میشوند از قدیمیترین موجودیها هستند. این رویکرد با جریان فیزیکی کالاها در بسیاری از صنایع همخوانی دارد و ارزیابی موجودی را واقعبینانهتر میکند.
- درآمد ناخالص بالاتر: از آنجایی که FIFO از موجودیهای قدیمی و با هزینه کمتر برای محاسبه هزینه کالاهای فروخته شده استفاده میکند، اغلب منجر به درآمد ناخالص بالاتری میشود. این میتواند برای کسب و کارها مفید باشد، به ویژه زمانی که آنها میخواهند عملکرد مالی مثبتی را نشان دهند.
- مزایای مالیاتی: در کشورهایی که مالیت بر اساس درآمد ناخالص محاسبه میشود، استفاده از FIFO میتواند باعث کاهش مسئولیتهای مالیاتی شود ( به دلیل ایجاد درآمد ناخالص بالاتر) .
مفهوم LIFO
LIFO یک روش ارزیابی موجودی است که فرض میکند محصولات به تازگی خریداری شده یا تولید شده، اولین محصولاتی هستند که به فروش میرسند یا استفاده میشوند. برخلاف FIFO، LIFO به این مفهوم است که آخرین موجودی تهیه شده اولین موردی است که به فروش می رود. بنابراین، هزینه کالاهای فروخته شده بر اساس هزینههای موجودیهای تازه تخصیص داده میشود.
با ادامه مثال فروشگاه کفش، عملکرد LIFO را نشان میدهیم. با فرض همان سناریوی خرید، LIFO هزینه کالاهای فروخته شده را بر اساس آخرین موجودی تخصیص میدهد. بنابراین، وقتی 150 جفت کفش فروخته میشود، روش LIFO ، مقدار 150 جفت را با قیمت 55 دلار در هر جفت در نظر میگیرد، که باعث میشود هزینه کالاهای فروخته شده 8250 دلار باشد (150 * 55). 50 جفت باقی مانده در موجودی پایانی با قیمت 50 دلار در هر جفت ارزیابی میشود.
مزایای LIFO
LIFO مزایای خاصی دارد که آن را برای کسب و کارها جذاب میکند:
- بازیابی هزینه: با تخصیص هزینههای تازه ترین موجودی به هزینه کالاهای فروخته شده، LIFO قیمتهای بازار فعلی را نمایش میدهد. در دورههای تورمی، استفاده از LIFO به کسب و کارها امکان بازیابی هزینههای بالاتر مربوط به جایگزینی موجودی را میدهد.
- مزایای مالیاتی: LIFO میتواند باعث کاهش درآمد مالیاتی و پرداخت مالیات در کشورهایی که مالیات بر اساس درآمد ناخالص محاسبه میشود، شود. با استفاده از جدید ترین موجودی و با هزینه بالاتر برای محاسبه هزینه کالاهای فروخته شده، LIFO میتواند تأثیر تورم را بر سودآوری کاهش دهد.
- مدیریت موجودی: LIFO میتواند به کسب و کارها در مدیریت بهینه موجودی کمک کند، زیرا ترغیب به فروش موجودی قدیمیتر اولیه را ایجاد میکند. این رویکرد خطر نگهداشت کالاهای منسوخ یا قدیمی در موجودی را کاهش میدهد.
ملاحظاتی مهم در مورد هر دو روش
اگرچه هر دو FIFO و LIFO مزایای خود را دارند، اما در نظر گرفتن نکات و تأثیرات مهم زیر ضروری است:
- صورتهای مالی: انتخاب بین FIFO و LIFO تأثیرات گزارش شده در صورتهای مالی را متأثر میکند. اغلب FIFO منجر به درآمد ناخالص بالاتر و ارزش موجودی بالاتر میشود، در حالی که LIFO منجر به درآمد ناخالص کمتر و ارزش موجودی کمتر میشود. بسته به اهداف کسب و کار و استانداردهای صنعت، یک روش ممکن است نسبت به دیگری ترجیح داده شود.
- پیامدهای مالیاتی: انتخاب روش ارزیابی موجودی میتواند پیامدهای مالیاتی قابل توجهی داشته باشد. در کشورهایی که مالیات بر اساس درآمد ناخالص محاسبه میشود، کسب و کارهای استفاده کننده از FIFO ممکن است به دلیل گزارش درآمد ناخالص بالاتر، مسئولیتهای مالیاتی بیشتری داشته باشند. از سوی دیگر، LIFO میتواند با کاهش درآمد مالیاتی در دورههای تورمی، مزایای مالیاتی فراهم کند.
- عرف و مقررات صنعتی: برخی از صنایع ممکن است قوانین و مقررات خاصی داشته باشند که یک روش ارزیابی موجودی را به دیگری ترجیح میدهند. به عنوان مثال، برخی از کشورها یا صنایع ممکن است استفاده از یک روش خاص را برای اهداف گزارش دهی یا محاسبه بازپرداخت هزینهها الزامی کنند.
نتیجه گیری
انتخاب بین FIFO و LIFO برای ارزیابی موجودی نیازمند توجه دقیق به شرایط و هدفهای خاص کسب و کار است. FIFO نمایش واقعبینانهتری از جریان موجودی ایجاد میکند و ممکن است منجر به درآمد ناخالص بیشتر شود، در حالی که LIFO امکان بازیابی هزینه و مزایای مالیاتی را فراهم میکند. تصمیم نهایی بستگی به عواملی مانند عرف و مقررات صنعتی، مقررات مالیاتی، اهداف مالی، و شرایط بازار دارد. بهتر است با حسابداران حرفهای مشورت کنید تا روش مناسبتری برای کسب و کار شما تعیین شود. با انتخاب مناسب روش ارزیابی موجودی، کسب و کارها میتوانند گزارشدهی مالی را بهینه کنند، مالیاتها را به صورت کارآمد مدیریت کنند و درباره موجودی و فعالیتهای خود تصمیمات آگاهانهتری بگیرند.
آیا این نوشته برای شما مفید بود ؟
برای امتیازدهی روی ستاره ها کلیک کنید .
میانگین : 4.7 / 5. تعداد رای : 3